9.10.23
Jon 1, 1 – 2, 1. 11
Marynarze pytają Jonasza: „Co powinniśmy ci uczynić, aby morze przestało się burzyć dokoła nas? Fale bowiem w dalszym ciągu się podnosiły. Odpowiedział im: Weźcie mnie i rzućcie w morze, a przestaną się burzyć wody przeciw wam, ponieważ wiem, że z mojego powodu tak wielka burza powstała przeciw wam”. Za pomocą burzy Pan powstrzymuje Jonasza w jego próbie ucieczki przez misją nawracania Niniwy. Marynarze zostają ocaleni, a Jonasz nawraca Niniwę.
Łk 10, 25-37
„Pewien zaś Samarytanin, będąc w podróży, przechodził również obok niego. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”. Liczy się nie tyle pochodzenie człowieka, który okazał miłosierdzie, ale jego dobroć, jaką wyświadcza obcemu człowiekowi, który nie doczekał się pomocy od swoich – od kapłana i od lewity.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz