Przedmowa

Przedmowa

„Mogę wreszcie oddać w ręce Czytelniczek i Czytelników od dawna przyobiecaną książeczkę zawierającą historię dzieciństwa Jezusa. Nie jest to trzecia część, lecz swoisty „przedpokój” do dwu pierwszych części poświęconych postaci i posłannictwu Jezusa z Nazaretu. W dialogu z dawniejszymi i dzisiejszymi interpretatorami próbowałem wyjaśnić tutaj to, co na początku swych Ewangelii Mateusz i Łukasz opowiadają o dzieciństwie Jezusa”¹. Taka jest intencja Papieża.

Pisze dalej Papież: „Zgodnie z moim przekonaniem na poprawną interpretację składają się dwa etapy. Po pierwsze, należy się zapytać, co dany autor chciał powiedzieć w swym tekście; jest to historyczna komponenta egzegezy. Nie wystarczy jednak pozostawienie tekstu w przeszłości i nadanie mu tym sposobem charakteru wyłącznie archiwalnego. Na drugim etapie należytej interpretacji trzeba zadać pytania: Czy to, co powiedziano, jest prawdą? Czy ma jakieś znaczenie dla mnie? A jeśli tak, to jakie? W przypadku tekstu biblijnego, którego zgodnie z naszą wiarą pierwszym i najgłębszym autorem jest sam Bóg, pytanie o relację przeszłości do teraźniejszości stanowi nieuniknioną część samej interpretacji. Nie umniejsza to znaczenia historycznych badań, lecz je powiększa”². Tak zwane badania historyczne prowadzą przeważnie do wielu niesprawdzalnych hipotez. Pytanie o intencje autora jest o tyle trudne, że pierwszym i podstawowym autorem Pisma Świętego jest sam Bóg. Ludzie odpowiedzialni za zapisanie tekstu i wielokrotne jego przepisywanie i przeredagowywanie mogli mieć różne intencje.

Janusz Maria Andrzejewski OP

1 J. RATZINGER, BENEDYKT XVI, Jezus z Nazaretu. Dzieciństwo (Znak, Kraków 2012) 5.

2 RAZINGER, BENEDYKT, Jezus, 5-6.