1.11.22
Ap 7,2-4; 9-14
Słowa: „Nie wyrządzajcie szkody ziemi ni morzu, ni drzewom, aż opieczętujemy na czołach sługi Boga naszego” wskazują na realność Bożej obrony, ukazanej w 2 Kor 1,21-22 w obrazie Bożej pieczęci: „Tym zaś, który umacnia nas wespół z wami w Chrystusie, i który nas namaścił, jest Bóg. On też wycisnął na nas pieczęć i zostawił zadatek Ducha w sercach naszych”. Nieco dalej starzec wyjaśnia Janowi, kim są ludzie ubrani na biało, otaczający w niebie tron Boży: „To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili” – są to ludzie przychodzący z prześladowań, przez sakramenty obmyci krwią Jezusa.
1 J 3,1-3
Świętość jest darem miłości od Ojca, który nas czyni swoimi dziećmi. Jezus przekształci nas i upodobni nas do siebie. Nadzieja świętości mobilizuje nas do oczyszczania z wszystkiego, co mogłoby się Jemu nie podobać.
Mt 5,1-12
Jezus błogosławi ubogich duchem, nas, którzy cierpimy na duchowe ubóstwo. Chce nas ubogacić Duchem Świętym w swoim Królestwie. Błogosławi smutnych i obiecuje im pociechę. Błogosławi łagodnych, spragnionych sprawiedliwości. Miłosiernych i czystego serca i obiecuje oglądanie Boga. Błogosławi twórców prawdziwego, Bożego pokoju i tych, którzy jak prorocy są prześladowani. Kończy słowami: „Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz