Dz 25

 

Dz 25

Sąd Festusa

„Po trzech dniach od objęcia urzędowania w prowincji udał się Festus z Cezarei do Jerozolimy. Arcykapłani i najznakomitsi¹ Żydzi wnieśli do niego skargę przeciwko Pawłowi i prosili usilnie o ustępstwo², ze szkodą dla Pawła, aby kazał go przysłać do Jerozolimy. Przygotowali bowiem zasadzkę, aby go zgładzić w drodze. Ale Festus odpowiedział, że Paweł znajduje się pod strażą w Cezarei i że on sam wkrótce tam wyruszy: Niech więc pełnomocnicy wasi - rzekł - udadzą się razem ze mną i niechże go oskarżą, jeśli ten człowiek popełnił coś złego. Spędziwszy wśród nich nie więcej jak osiem lub dziesięć dni, udał się do Cezarei. Następnego dnia zasiadłszy do sprawowania sądu kazał przyprowadzić Pawła. Kiedy ten przyszedł, otoczyli go Żydzi przybyli z Jerozolimy i stawiali wiele ciężkich zarzutów, których nie mogli udowodnić. Paweł bronił się: Nie wykroczyłem w niczym ani przeciwko Prawu Żydowskiemu, ani przeciwko świątyni, ani przeciwko Cezarowi. Festus, chcąc zrobić Żydom ustępstwo³, odpowiedział Pawłowi: Czy chcesz się udać do Jerozolimy i tam odpowiadać w tej sprawie przede mną? Stoję przed sądem Cezara - odpowiedział Paweł - i przed nim należy mnie sądzić. Żydom nic nie zawiniłem, o czym ty wiesz doskonale. Jeżeli zawiniłem i popełniłem coś podpadającego pod karę śmierci, nie wzbraniam się umrzeć. Ale jeśli nie zrobiłem nic z tego, o co mnie oskarżają, nikt nie może mnie im wydać⁴. Odwołuję się do Cezara! Wtedy Festus porozumiał się z radą i odpowiedział: Odwołałeś się do Cezara - do Cezara się udasz” (Dz 25,1-12).

Zatrważająca jest zawziętość Żydów wobec Pawła i ich podstępne działanie w celu jego zamordowania. Pisze Łukasz o Pawle: „Kiedy ten przyszedł, otoczyli go Żydzi przybyli z Jerozolimy i stawiali wiele ciężkich zarzutów, których nie mogli udowodnić”. Posługują się kłamstwem, oszczerstwem podobnie jak wobec Jezusa: „I powstawszy całe ich mnóstwo, powiedli go do Piłata. I poczęli nań skarżyć, mówiąc: Tego znaleźliśmy podburzającego nasz naród, i zakazującego dawać podatki cesarzowi, i mówiącego, że on jest Chrystusem królem. I spytał go Piłat, mówiąc: Ty jesteś królem żydowskim? A on odpowiadając, rzekł: Ty powiadasz. A Piłat rzekł do przedniejszych kapłanów i do rzeszy: Nie znajduję żadnej winy w tym człowieku. Lecz oni nalegali, mówiąc: Podburza lud, ucząc po całej Judei, począwszy od Galilei aż dotąd”⁵ (Łk 23,1-5). W tekście greckim powtarza się słowo charis, tłumaczone przez „uprzejmość”, Festus jest kuszony, by dla osiągnięcia dobrych relacji z Żydami pójść wobec nich na ustępstwa – kosztem świętego Pawła.

Przed Herodem Agryppą II

„Po upływie kilku dni król Agryppa i Berenike przybyli do Cezarei powitać Festusa. Gdy przebywali tam dłuższy czas, Festus przedstawił królowi sprawę Pawła: Feliks pozostawił w więzieniu pewnego człowieka - powiedział. Gdy byłem w Jerozolimie, arcykapłani i starsi Żydowscy wnieśli przeciw niemu skargę, żądając dla niego wyroku skazującego⁶. Odpowiedziałem im: Rzymianie nie mają zwyczaju skazywania kogokolwiek na śmierć, zanim oskarżony nie stanie wobec oskarżycieli i nie będzie miał możności bronienia się przed zarzutami. A kiedy przybyli tutaj bez żadnej zwłoki, sprawując następnego dnia sądy, kazałem przyprowadzić tego człowieka. Oskarżyciele nie wnieśli przeciwko niemu żadnej skargi o przestępstwa, które podejrzewałem. Mieli z nim tylko spory o ich wierzenia⁷ i o jakiegoś zmarłego Jezusa, o którym Paweł twierdzi, że żyje. Nie znając się na tych rzeczach, zapytałem, czy nie zechciałby udać się do Jerozolimy i tam odpowiadać przed sądem w tych sprawach. Ponieważ Paweł zażądał, aby go zatrzymać do wyroku Cezara, kazałem go strzec, dopóki go nie odeślę do Najdostojniejszego. Chciałbym i ja posłuchać tego człowieka - [powiedział] Agryppa do Festusa. [A on] odpowiedział: Jutro go usłyszysz” (Dz 25,13-22).

Paweł jest oskarżany o głoszenie zmartwychwstania Jezusa – prawdy zwalczanej przez ówczesnych Żydów. Zmartwychwstanie Jezusa było podstawowym dowodem na prawdę chrześcijaństwa i na winę tych, którzy byli winni Jego ukrzyżowania.

„Kiedy nazajutrz Agryppa i Berenike przybyli z wielką okazałością⁸ i weszli do sali posłuchań wraz z trybunami i najwybitniejszymi obywatelami miasta, na rozkaz Festusa wprowadzono Pawła. Królu Agryppo - przemówił Festus - i wszyscy tutaj obecni! Widzicie tego, z powodu którego nachodziło mnie mnóstwo Żydów zarówno w Jerozolimie, jak tutaj, wołając, że nie powinien on żyć dłużej. Lecz ja się przekonałem, że on nie popełnił nic podpadającego pod karę śmierci. A kiedy odwołał się do Najdostojniejszego, postanowiłem go odesłać. Nie mogę jednak napisać władcy nic pewnego w jego sprawie, dlatego stawiłem go przed wami, a zwłaszcza przed tobą, królu Agryppo, abym po przesłuchaniu miał co napisać. Bo wydaje mi się nierozsądne⁹ posyłać więźnia bez podania stawianych mu zarzutów” (Dz 25,23-27). Mówi Festus: „Widzicie tego, z powodu którego nachodziło mnie mnóstwo Żydów zarówno w Jerozolimie, jak tutaj, wołając, że nie powinien on żyć dłużej” – straszna jest nienawiść Żydów do Pawła.

Janusz Maria Andrzejewski OP

1 Dosłownie: hoi protoi, to znaczy: „pierwsi”.

2 Dosłownie: charin, to znaczy: „znak łaski, dobrodziejstwo, uprzejmość”.

3 Podobnie jak wyżej: charin, to znaczy: „znak łaski, dobrodziejstwo, uprzejmość”.

4 Dosłownie charisasthai, gdzie czasownik charizomai, to znaczy: „darować, ofiarować”.

5 Tłumaczenie Wujka.

6 Dosłownie: katadiken, to znaczy: „wyrok skazujący, potępienie”.

7 Dosłownie: deisidaimonias, to znaczy: „bogobojność” lub „zabobon”.

8 Dosłownie: meta polles fantasias, to znaczy: „z wielką ostentacją”.

9 Dosłownie: alogon, to znaczy: „nierozumny, nieuzasadniony”.