19.04.23
Dz 5, 17-26
„Wówczas arcykapłan i wszyscy jego zwolennicy, należący do stronnictwa saduceuszów, pełni zazdrości zatrzymali Apostołów i wtrącili ich do publicznego więzienia. Ale w nocy anioł Pański otworzył bramy więzienia i wyprowadziwszy ich powiedział: Idźcie i głoście w świątyni ludowi wszystkie słowa tego życia! Usłyszawszy to weszli o świcie do świątyni i nauczali”. Władze świątyni wrogie wobec Jezusa i nie wierzące w prawdę o zmartwychwstaniu aresztują Apostołów, ale Bóg za pośrednictwem swojego anioła uwalnia ich. Co ciekawe, Apostołowie nie ukrywają się, ale w tejże świątyni głoszą Ewangelię – określoną przez anioła, jako „słowa tego życia”.
J 3, 16-21
„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego. A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto się dopuszcza nieprawości, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie potępiono jego uczynków. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu”. Tekst grecki Ewangelii nie mówi o „potępieniu”, ale o „sądzie”. Ten sąd jest określony przez Jezusa jako bunt grzeszników wobec światła, wobec prawdy. Jezus mówi wręcz o nienawiści wobec światła, wobec wiary w Jezusa. Żyjący w prawdzie nauki Jezusowej zbliżają się do światła, do Boga, który ich prowadzi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz