29.03.25
Oz 6, 1-6
„Cóż ci mogę uczynić, Efraimie, co pocznę z tobą Judo? Miłość wasza podobna do chmur na świtaniu albo do rosy, która prędko znika. Dlatego ciosałem ich przez proroków, słowami ust mych zabijałem, a Prawo moje zabłysło jak światło. Miłości pragnę, nie krwawej ofiary, poznania Boga bardziej niż całopaleń”. Bóg pragnie prawdziwej i trwałej, bezwarunkowej miłości. Co więcej, wymaga poznawania Boga, chce byśmy Go szukali, o Nim czytali, by był On naszą pasją. To normalne dla kochających się ludzi, że chcą się w pełni poznać, bo nie ma w nich obojętności na prawdę.
Łk 18, 9-14
„Natomiast celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi i mówił: Boże, miej litość dla mnie, grzesznika! Powiadam wam: Ten odszedł do domu usprawiedliwiony, nie tamten. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony”. Pokora jest prawdą o naszej słabości, ułomności, grzeszności, a jednocześnie o wielkości Bożego miłosierdzia, o mocy Ducha Świętego, zdolnego nas przemieniać do pięknego duchowego życia. Jezus mówi: „Jeżeli będziecie trwać w nauce mojej, będziecie prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (J 8,31-32). Jezus chce, byśmy poznawali prawdę i w niej żyli.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz