14.02.23
Dz 13, 46-49
„Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem Cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi. Poganie słysząc to radowali się i wielbili słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. Słowo Pańskie rozszerzało się po całym kraju”. Jak pokazują apostołowie, człowiek może odrzucać słowo Boże, może uznawać się niegodnym życia wiecznego. Mówi dalej Łukasz: „wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli” – dar wiary często jest niedoceniany, a to on wskazuje na przeznaczenie do życia wiecznego.
Łk 10, 1-9
„Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie! Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój temu domowi! Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę”. Jezus posyła swoich uczniów „jak owce między wilki”, a Pawłowi obiecuje: „Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali” (2 Kor 12,9). Głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który słabym daje moc do ewangelizacji i do męczeństwa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz