15.02.23
Rdz 8, 6-13. 20-22
„Noe zbudował ołtarz dla Pana i wziąwszy ze wszystkich zwierząt czystych i z ptaków czystych złożył je w ofierze całopalnej na tym ołtarzu. Gdy Pan poczuł miłą woń, rzekł do siebie: Nie będę już więcej złorzeczył ziemi ze względu na ludzi, bo usposobienie człowieka jest złe już od młodości. Przeto już nigdy nie zgładzę wszystkiego, co żyje, jak to uczyniłem”. Bóg nie idealizuje człowieka, mówi o nim: „usposobienie człowieka jest złe już od młodości”, ale nie rezygnuje z walki o jego zbawienie.
Mk 8, 22-26
„Tam przyprowadzili Mu niewidomego i prosili, żeby się go dotknął. On ujął niewidomego za rękę i wyprowadził go poza wieś. Zwilżył mu oczy śliną, położył na niego ręce i zapytał: Czy widzisz co? A gdy przejrzał, powiedział: Widzę ludzi, bo gdy chodzą, dostrzegam ich niby drzewa. Potem znowu położył ręce na jego oczy. I przejrzał [on] zupełnie, i został uzdrowiony; wszystko widział teraz jasno i wyraźnie”. Jest to uzdrowienie dwustopniowe. Po pierwszej modlitwie Jezusa niewidomy widzi niewyraźnie ludzi – jak drzewa. Dopiero po drugiej modlitwie w pełni odzyskuje wzrok. Jezus pragnie całkowitego uzdrowienia człowieka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz