1.03.24
Rdz 37, 3-4. 12-13a. 17b-28
„Kiedy potem zasiedli do posiłku, ujrzeli z dala idących z Gileadu kupców izmaelskich, których wielbłądy niosły wonne korzenie, żywicę i olejki pachnące; szli oni do Egiptu. Wtedy Juda rzekł do swych braci: Cóż nam przyjdzie z tego, gdy zabijemy naszego brata i nie ujawnimy naszej zbrodni? Chodźcie, sprzedamy go Izmaelitom! Nie zabijajmy go, wszak jest on naszym bratem! I usłuchali go bracia. I gdy kupcy madianiccy ich mijali, wyciągnąwszy spiesznie Józefa ze studni, sprzedali go Izmaelitom za dwadzieścia [sztuk] srebra, a ci zabrali go z sobą do Egiptu”. Juda ratuje swojego brata Józefa przed śmiercią i wraz z braćmi sprzedaje go jako niewolnika. W ten sposób Bóg ratuje rodzinę Jakuba przed głodem (por. Rdz 45,4-10; 50,19-21).
Mt 21, 33-43. 45-46
„Jezus im rzekł: Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: Właśnie ten kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił, i jest cudem w naszych oczach. Dlatego powiadam wam: Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce. Kto upadnie na ten kamień, rozbije się, a na kogo on spadnie, zmiażdży go”. Jezus zapowiada swoją śmierć, a jednocześnie swoje zwycięstwo – bo odrzucony przez budowniczych staje się podstawą Kościoła. Zapowiada też Izraelowi jego odrzucenie: „Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce”. Zapowiada klęskę wszystkim swoim przeciwnikom: „Kto upadnie na ten kamień, rozbije się, a na kogo on spadnie, zmiażdży go”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz