25.02.24

 

25.02.24

Rdz 22, 1-2. 9-13. 15-18

„A po tych wydarzeniach Bóg wystawił Abrahama na próbę. Rzekł do niego: Abrahamie! A gdy on odpowiedział: Oto jestem - powiedział: Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jakie ci wskażę. A gdy przyszli na to miejsce, które Bóg wskazał, Abraham zbudował tam ołtarz, ułożył na nim drwa i związawszy syna swego Izaaka położył go na tych drwach na ołtarzu. Potem Abraham sięgnął ręką po nóż, aby zabić swego syna”. Abraham stoi przed wyborem – kto jest dla niego ważniejszy – jego umiłowany syn, Izaak, czy też Bóg. Wybiera Boga. Jest gotów zabić swojego syna. Od Boga go otrzymał i Bogu go ofiarowuje. Bóg powstrzymuje go przed zabiciem syna, wystarcza Mu heroiczna ofiarność Abrahama.

Rz 8, 31b-34

„Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby wraz z Nim i wszystkiego nam nie darować? Któż może wystąpić z oskarżeniem przeciw tym, których Bóg wybrał? Czyż Bóg, który usprawiedliwia? Któż może wydać wyrok potępienia? Czy Chrystus Jezus, który poniósł [za nas] śmierć, co więcej - zmartwychwstał, siedzi po prawicy Boga i przyczynia się za nami?” Paweł wskazuje na zasady naszego bezpieczeństwa. Mamy Boga i to nam wystarcza.

Mk 9, 2-10

„Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam przemienił się wobec nich”. Jezus ukazuje im swoje Boskie oblicze dla umocnienia ich wiary.

„I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem”. Wizja wybitnych postaci Starego Testamentu wskazuje na ciągłość objawienia. Jest jeden Bóg i jest jedna historia zbawienia. Mojżesz i Eliasz prowadzą do Jezusa.

„I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!” Obłok wskazuje na obecność Boga (por. Wj 40,34-38), oddziela miejsce przebywania Boga od ludzi, którym nie wolno tam wchodzić.