18.02.24
Rdz 9, 8-15
„A to jest znak przymierza, które ja zawieram z wami i każdą istotą żywą, jaka jest z wami, na wieczne czasy: Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną a ziemią. A gdy rozciągnę obłoki nad ziemią i gdy ukaże się ten łuk na obłokach, wtedy wspomnę na moje przymierze, które zawarłem z wami i z wszelką istotą żywą, z każdym człowiekiem; i nie będzie już nigdy wód potopu na zniszczenie żadnego jestestwa”. Tęcza jest znakiem przymierza, jakie zawiera Bóg z Noem i z całym swoim stworzeniem.
1 P 3, 18-22
„Chrystus bowiem również raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia Duchem. W nim poszedł ogłosić zbawienie nawet duchom zamkniętym w więzieniu, niegdyś nieposłusznym, gdy za dni Noego cierpliwość Boża oczekiwała, a budowana była arka, w której niewielu, to jest osiem dusz, zostało uratowanych przez wodę”. Jezus cierpiał jako Człowiek i został ożywiony przez Ducha. W Nim poszedł głosić Ewangelię ludziom wcześniej zmarłym, by dać im szansę wiary i zbawienia.
Mk 1, 12-15
„Zaraz też Duch wyprowadził Go na pustynię. Czterdzieści dni przebył na pustyni, kuszony przez szatana. Żył tam wśród zwierząt, aniołowie zaś usługiwali Mu. Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!” Duch Święty wyprowadza Jezusa na pustynię, gdzie jest On kuszony przez szatana. Po uwięzieniu Jana, Jezus przechodzi do Galilei i głosi konieczność nawrócenia i wiary w Ewangelię. Królestwo Boże to panowanie Boga w tych, którzy tego pragną.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz