1.08.25
Kpł 23, 1. 4-11. 15-16. 27. 34b-37
„Dalej Pan powiedział do Mojżesza: Dziesiątego dnia siódmego miesiąca jest Dzień Przebłagania. Będzie to dla was zwołanie święte. Będziecie pościć i będziecie składać Panu ofiary spalane. Po czym Pan powiedział do Mojżesza: Powiedz Izraelitom: Piętnastego dnia tego siódmego miesiąca jest Święto Namiotów przez siedem dni dla Pana. Pierwszego dnia jest zwołanie święte: nie będziecie wykonywać żadnej pracy. Przez siedem dni będziecie składać ofiary spalane dla Pana. Ósmego dnia będzie dla was zwołanie święte i złożycie ofiarę spalaną dla Pana. To jest uroczyste zgromadzenie. Nie będziecie wykonywać [w tym dniu] żadnej pracy”. Dzień przebłagania, to dzień pokuty, postu. Ważnym elementem świąt żydowskich były różnego rodzaju ofiary całopalne i biesiadne – częściowo spożywane przez ofiarodawców. Najważniejsze z dni świątecznych były wolne od pracy.
Mt 13, 54-58
„Przyszedłszy do swego miasta rodzinnego, nauczał ich w synagodze, tak że byli zdumieni i pytali: Skąd u Niego ta mądrość i cuda? Czyż nie jest On synem cieśli? Czy Jego Matce nie jest na imię Mariam, a Jego braciom Jakub, Józef, Szymon i Juda? Także Jego siostry czy nie żyją wszystkie u nas? Skądże więc ma to wszystko? I powątpiewali o Nim. A Jezus rzekł do nich: Tylko w swojej ojczyźnie i w swoim domu może być prorok lekceważony. I niewiele zdziałał tam cudów, z powodu ich niedowiarstwa”. Mieszkańcy Nazaretu patrzą na Jezusa oczami znającymi Jego i Jego rodzinę. Nie znają Boga, który działa w Jezusie i przez Niego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz