Komentarz do Ap 8

Ap 8

Mówi Apokalipsa o Jezusie: „A gdy otworzył pieczęć siódmą, zapanowała w niebie cisza jakby na pół godziny” (Ap 8,1). Po siódmym rozdziale opisującym niebo i jego liturgię przechodzimy do sądu nad grzeszną ziemią. Apokaliptyczne kary dotyczą wszystkich nieopieczętowanych prześladowców Kościoła. Ten czas milczenia może być zaproszeniem do skruchy, do żalu za grzechy. Można to milczenie rozumieć jako przygotowanie do sądu: „Ogłosiłeś z nieba swój wyrok, przelękła się ziemia, zamilkła, gdy Bóg na sąd się podniósł, by ocalić wszystkich pokornych na ziemi” (Ps 76,9-10). Ta cisza zaprasza do zaufania Bogu, zdaje się mówić: „Miej nadzieję w Panu, a czyń dobrze, i mieszkaj w ziemi, a będziesz się karmił jej bogactwami! Rozkoszuj się w Panu, a da ci, czego pożąda twe serce! Objaw Panu drogę twoją i miej nadzieję w nim, a on uczyni!”¹ (Ps 37,3-5).

Po tej ciszy pojawiają się aniołowie z trąbami – możliwe, że są to aniołowie występujący uprzednio pod postacią siedmiu duchów (por. Ap 1,4; 4,5; 5,6). Jan kontynuuje: „I przyszedł inny anioł, i stanął przy ołtarzu, mając złote naczynie na żar, i dano mu wiele kadzideł, aby dał je w ofierze jako modlitwy wszystkich świętych², na złoty ołtarz, który jest przed tronem” (Ap 8,3). Kadzidło zdaje się więc służyć modlitwom, które kierowane są do Boga. Wydaje się, że dym kadzenia nie jest ofiarowany zamiast modlitw, ale samym modlitwom, które święci ofiarowują Bogu. „I wzniósł się dym kadzideł, jako modlitwy świętych³, z ręki anioła przed Bogiem. Anioł zaś wziął naczynie na żar, napełnił je ogniem z ołtarza i zrzucił na ziemię, a nastąpiły gromy, głosy, błyskawice, trzęsienie ziemi” (Ap 8,4-5). Ciekawe, że ogień z ołtarza kadzenia w niebie może być tak potężnym narzędziem gniewu Bożego. Możliwe, że trzeba wszystkie te ogromne kary apokaliptyczne rozumieć jako Bożą odpowiedź na prośby męczenników opisane po otwarciu piątej pieczęci w Ap 6,9-10: „A gdy otworzył pieczęć piątą, ujrzałem pod ołtarzem dusze zabitych dla Słowa Bożego i dla świadectwa, jakie mieli. I głosem donośnym tak zawołały: Dokądże, Władco święty i prawdziwy, nie będziesz sądził i wymierzał za krew naszą kary tym, co mieszkają na ziemi?”. Możliwe, że są one też wskazówką, że trzeba obecne wydarzenia komentować w związku z Bożą sprawiedliwością.

Dźwięk pierwszej trąby wyzwala pierwszą plagę: „A powstał grad i ogień - pomieszane z krwią, i spadły na ziemię. A spłonęła trzecia część ziemi i spłonęła trzecia część drzew, i spłonęła wszystka trawa zielona” (Ap 8,7). Wielki apokaliptyczny pożar.

Druga plaga to: „Jakby wielka góra płonąca ogniem została w morze rzucona, a trzecia część morza stała się krwią i wyginęła w morzu trzecia część stworzeń - te, które mają dusze - i trzecia część okrętów uległa zniszczeniu” (Ap 8,8-9). To jakieś wielkie Boże uderzenie w morze i ludzi z nim związanych. Stworzenia mające dusze – to prawdopodobnie istoty żywe, a dusza oznacza element ożywiający.

Następnie „Spadła z nieba wielka gwiazda, płonąca jak pochodnia, a spadła na trzecią część rzek i na źródła wód. A imię gwiazdy zowie się Piołun. I trzecia część wód stała się piołunem, i wielu ludzi pomarło od wód, bo stały się gorzkie” (Ap 8,10-11). Uderzenie w wody, a poprzez nie w ludzi.

Czwarta plaga dotyczy widzialnego kosmosu: „Została rażona trzecia część słońca i trzecia część księżyca i trzecia część gwiazd, tak iż zaćmiła się trzecia ich część i dzień nie jaśniał w trzeciej swej części, i noc – podobnie” (Ap 8,12). Są to wielkie znaki ostrzegające grzeszną ludzkość.

Rozdział kończy się ostrzeżeniem ze strony orła: „I ujrzałem, a usłyszałem jednego orła lecącego przez środek nieba, mówiącego donośnym głosem: Biada, biada, biada mieszkańcom ziemi wskutek pozostałych głosów trąb trzech aniołów, którzy mają [jeszcze] trąbić!” (Ap 8,13). Cały ten rozdział zdaje się być ostrzeżeniem dla ludzi lekceważących Boga, żyjących tak, jakby Go nie było.

Janusz Maria Andrzejewski OP

1 Biblia Wujka.

2 Tekst grecki formułuje to nieco inaczej: „aby dał modlitwom wszystkich świętych”, co może oznaczać, że okadzane są modlitwy i tak oczyszczone prezentowane są przed Bogiem.

3 Tekst grecki formułuje to nieco inaczej: „dla modlitw świętych”, co może oznaczać, że okadzane są modlitwy.