22.01.23
Iz 8, 23b – 9, 3
Prorok Izajasz przepowiada przyjście Chrystusa i wielkiej radości, jaką On przyniósł: „Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło. Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele. Rozradowali się przed Tobą, jak się radują we żniwa, jak się weselą przy podziale łupu”. Jezus pogrążonym w ciemnościach przynosi światło: „Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia” (J 8,12).
1 Kor 1, 10-13. 17
„A przeto upominam was, bracia, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, abyście byli zgodni, i by nie było wśród was rozłamów; byście byli jednego ducha i jednej myśli”. Paweł wymaga od Kościoła w Koryncie jedności ducha i nauczania. Mówi też: „Nie posłał mnie Chrystus, abym chrzcił, lecz abym głosił Ewangelię, i to nie w mądrości słowa, by nie zniweczyć Chrystusowego krzyża”. Pokora głoszenia Ewangelii jest niezbędna z uwagi na przerażającą wielkość cierpienia Jezusa. Zawsze powinniśmy mieć ją przed oczami.
Mt 4, 12-23
„Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie”. Jezus wzywa nas wszystkich do nawrócenia. W świetle Jezusa możemy dostrzec nasze wady i powinniśmy poważnie z nimi walczyć. Bliskość Królestwa prawdy i miłości nas do tego zobowiązuje. Ewangelia to nie tylko słowa, ale i czyny ją potwierdzające: „I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszystkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu”. Ewangelia ukazuje Boga leczącego choroby, uwalniającego od wszelkiego zła. Jego Królestwo jest pełne radości i szczęścia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz