16.07.23
Iz 55, 10-11
„Zaiste, podobnie jak ulewa i śnieg spadają z nieba i tam nie powracają, dopóki nie nawodnią ziemi, nie użyźnią jej i nie zapewnią urodzaju, tak iż wydaje nasienie dla siewcy i chleb dla jedzącego, tak słowo, które wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa”. Jezus przychodzi od Ojca i głosi królestwo Boże, uwalnia od złych duchów i uzdrawia chorych.
Rz 8, 18-23
„Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia. Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy, oczekując - odkupienia naszego ciała”. Paweł ukazuje cierpienie stworzenia Bożego. Duch Święty, obecny w świecie nie likwiduje cierpienia, ale umożliwia czynienie dobra w oczekiwaniu na pełną przemianę naszego świata.
Mt 13, 1-23
„Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że otwartymi oczami nie widzą i otwartymi uszami nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza: Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli: i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił”. Tragedią człowieka jest jego dobrowolne zamknięcie się na uzdrawiającą łaskę Bożą. Zdumiewa i przeraża postawa tych, którzy widząc wspaniałe cuda sprawiane przez Jezusa rozważali, w jaki sposób pozbawić Go życia (por. Mt 12,14).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz