21.07.23

 

21.07.23

Wj 11, 10 – 12, 14

Mówi Bóg o baranku paschalnym: „Tak zaś spożywać go będziecie: Biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pośpiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana. Tej nocy przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej od człowieka aż do bydła i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu - Ja, Pan. Krew będzie wam służyła do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską”. Baranek broni przed śmiercią tych, którzy go pożywają. Bóg wymierza sprawiedliwość Egiptowi i jego bogom – złym duchom, które nim kierowały.

Mt 12, 1-8

Mówi Jezus: „Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia. Gdybyście zrozumieli, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary, nie potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu”. Jezus jest większy niż świątynia, bo jest samym Bogiem i dlatego jest Panem szabatu, włada nim, bo wie, po co i dla kogo został on przez Boga ustanowiony. Przez proroka Ozeasza mówi: „Miłości pragnę, nie krwawej ofiary, poznania Boga bardziej niż całopaleń” (Oz 6,6). Zależy Mu na sercu człowieka, a nie na zewnętrznych czynach pozbawionych często ducha.