25.05.25
Dz 15, 1-2. 22-29
„Ponieważ dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i zaniepokoili was naukami, siejąc zamęt w waszych duszach, postanowiliśmy jednomyślnie wybrać mężów i wysłać razem z naszymi drogimi: Barnabą i Pawłem, którzy dla imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa poświęcili swe życie. Wysyłamy więc Judę i Sylasa, którzy powtórzą wam ustnie to samo. Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne”. Kościół Jerozolimski docenia wysiłek misyjny Pawła i Barnaby i wbrew opinii faryzeuszy nie nakłada na chrześcijan pochodzących z pogaństwa obowiązku obrzezania i przestrzegania przepisów religii judaizmu.
Ap 21, 10-14. 22-23
„A mur Miasta ma dwanaście warstw fundamentu, a na nich dwanaście imion dwunastu Apostołów Baranka. A świątyni w nim nie dojrzałem: bo jego świątynią jest Pan Bóg wszechmogący oraz Baranek. I Miastu nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, bo chwała Boga je oświetliła, a jego lampą – Baranek”. Chwała Boża oświeca zbawionych przebywających w Nowym Jeruzalem, a Jezus Zmartwychwstały jest wśród nich jako szczególne światło.
J 14, 23-29
„Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać. Kto Mnie nie miłuje, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem przebywając wśród was. A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję”. Umiłowanie Jezusa jest zaproszeniem Ojca i Syna do zamieszkania w miłości. Duch Święty, nazywany przez Jezusa Duchem Prawdy i Obrońcą, jest nam dany jako Nauczyciel. Jezus obdarza nas swoim pokojem przebywania w Bogu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz