11.11.25
Mdr 2, 23 – 3, 9
„Bo dla nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka – uczynił go obrazem swej własnej wieczności. A śmierć weszła na świat przez zawiść diabła i doświadczają jej ci, którzy do niego należą. A dusze sprawiedliwych są w ręku Boga i nie dosięgnie ich męka. Zdało się oczom głupich, że pomarli, zejście ich poczytano za nieszczęście i odejście od nas za unicestwienie, a oni trwają w pokoju”. Przerażające są słowa: „A śmierć weszła na świat przez zawiść diabła i doświadczają jej ci, którzy do niego należą”. Człowiek może należeć do zła i pójść na śmierć wieczną. Z drugiej strony: „A dusze sprawiedliwych są w ręku Boga i nie dosięgnie ich męka” – to słowa, które tchną ufnością w Bożą Opatrzność.
Łk 17, 7-10
„Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: Pójdź i siądź do stołu? Czy nie powie mu raczej: Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił? Czy dziękuje słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”. Próbujemy żyć z Bogiem i dla Boga. Próbujemy prowadzić ludzi do Boga. Jesteśmy bardzo słabi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz