17.10.25
Rz 4, 1-8
„Jeżeli bowiem Abraham został usprawiedliwiony z uczynków, ma powód do chlubienia się, ale nie przed Bogiem. Bo cóż mówi Pismo? Uwierzył Abraham Bogu i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość. Otóż temu, który pracuje, poczytuje się zapłatę nie tytułem łaski, lecz należności. Temu jednak, który nie wykonuje pracy, a wierzy w Tego, co usprawiedliwia grzesznika, wiarę jego poczytuje się za tytuł do usprawiedliwienia”. To Bóg uświęcił Abrahama – dzięki jego wierze. Czyny były wspaniałe, ale decydująca była wiara.
Łk 12, 1-7
„Lecz mówię wam, przyjaciołom moim: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem nic więcej uczynić nie mogą. Pokażę wam, kogo się macie obawiać: bójcie sie Tego, który po zabiciu ma moc wtrącić do piekła. Tak, mówie wam: Tego sie bójcie! Czyż nie sprzedają pięciu wróbli za dwa asy? A przecież żaden z nich nie jest zapomniany w oczach Bożych. U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli”. Bojaźń Boża jest fundamentem mądrości, tak, jak lekceważenie Boga jest fundamentem głupoty. Maryja mówi: „święte jest Jego imię - a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia [zachowuje] dla tych, co się Go boją” (Łk 1,49-50). Bojaźń Boża daje nadzieję na Boże miłosierdzie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz