Komentarz do Rz 6

Rz 6

„Cóż więc powiemy? Czyż mamy trwać w grzechu, aby łaska bardziej się wzmogła? Żadną miarą! Jeżeli umarliśmy dla grzechu, jakże możemy żyć w nim nadal?” (Rz 6,1-2). Konieczne jest zrywanie z grzechem, nie wolno w nim trwać, nie wolno grzeszyć w nadziei na miłosierdzie Boże. Usprawiedliwienie jest zerwaniem z grzechem, jest swego rodzaju śmiercią dla grzechu, do którego nie wolno dobrowolnie powracać.

„Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć?¹ Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca²” (Rz 6,3-4). Ochrzczeni w Jego śmierci, weszliśmy w Jego śmierć, przyjęliśmy owoce Jego śmierci. On umarł dla naszego zbawienia. Jesteśmy pogrzebani razem z Nim i dlatego zrywamy z dotychczasowym życiem, by odtąd żyć z Jezusem i dla Jezusa. Chrzest – to nie tylko łaska odpuszczenia grzechów, dary umożliwiające życie prawdziwie chrześcijańskie, o którym święty Paweł mówi: „nowość życia”, ale przede wszystkim to realne włączenie w Jego życie, śmierć i zmartwychwstanie. Jest to wejście w Ciało Chrystusa – w Jego Kościół. Paweł mówi, że Chrystus został wskrzeszony mocą Ojca, ku Jego chwale.

„Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni³ w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie. To wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego ciała dawny⁴ nasz człowiek został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w niewoli grzechu. Kto bowiem umarł, stał się wolny⁵ od grzechu⁶” (Rz 6,5-7). Przez chrzest jesteśmy wszczepieni w podobieństwo Jego śmierci i to daje nam nadzieję na wspólne z Nim zmartwychwstanie. O ukrzyżowaniu z Chrystusem święty Paweł mówi: „A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy. Nie szukajmy próżnej chwały, jedni drugich drażniąc i wzajemnie sobie zazdroszcząc” (Ga 5,24-26). Śmierć z Chrystusem prowadzi do usprawiedliwienia, do uwolnienia od grzechu i przemiany serca.

„Otóż, jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy, wiedząc, że Chrystus powstawszy z martwych już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy⁷. Bo to, że umarł, umarł dla grzechu tylko raz, a że żyje, żyje dla Boga. Tak i wy rozumiejcie, że umarliście dla grzechu, żyjecie zaś dla Boga w Chrystusie Jezusie” (Rz 6,8-11). Chrzest, który jest śmiercią z Chrystusem otwiera nas na perspektywę życia z Chrystusem i dla Chrystusa.

„Niechże więc grzech nie króluje w waszym śmiertelnym ciele, poddając was swoim pożądliwościom⁸. Nie oddawajcie też członków waszych jako broń nieprawości na służbę grzechowi, ale oddajcie się na służbę Bogu jako ci, którzy ze śmierci przeszli do życia, i członki wasze oddajcie jako broń sprawiedliwości na służbę Bogu. Albowiem grzech nie powinien nad wami panować, skoro nie jesteście poddani Prawu, lecz łasce⁹” (Rz 6,12-14). Konieczne jest stałe wyzwalanie się z grzechu przez odsuwanie wszelkich pokus. Mamy służyć Bogu, a nie grzechowi. Jest to możliwe, bo żyjemy w łasce, a nie w prawie mojżeszowym.

„Jaki stąd wniosek? Czy mamy dalej grzeszyć dlatego, że nie jesteśmy już poddani Prawu, lecz łasce? Żadną miarą! Czyż nie wiecie, że jeśli oddajecie samych siebie jako niewolników pod posłuszeństwo, jesteście niewolnikami tego, komu dajecie posłuch: bądź [niewolnikami] grzechu, [co wiedzie] do śmierci, bądź posłuszeństwa, [co wiedzie] do sprawiedliwości?” (Rz 6,15-16). Łaska nie prowadzi do samowoli grzechu. Posłuszeństwo grzechowi prowadzi do śmierci duchowej, a potem cielesnej, a posłuszeństwo Bogu do sprawiedliwości, do świętości.

„Dzięki jednak niech będą Bogu za to, że gdy byliście niewolnikami grzechu, daliście z serca posłuch nakazom tej nauki, której was oddano¹⁰ a uwolnieni od grzechu oddaliście się w niewolę sprawiedliwości. Ze względu na przyrodzoną waszą słabość posługuję się porównaniem wziętym z ludzkich stosunków: jak oddawaliście członki wasze na służbę nieczystości i nieprawości, pogrążając się w nieprawość, tak teraz wydajcie członki wasze na służbę sprawiedliwości, dla uświęcenia” (Rz 6,17-19). Dzięki Bogu dokonało się nawrócenie do nauki chrześcijan. Oznacza ono przejście od nieczystości i nieprawości do sprawiedliwości i uświęcenia.

„Kiedy bowiem byliście niewolnikami grzechu, byliście wolni od służby sprawiedliwości. Jakiż jednak pożytek mieliście wówczas z tych czynów, których się teraz wstydzicie? Przecież końcem ich jest śmierć. Teraz zaś, po wyzwoleniu z grzechu i oddaniu się na służbę Bogu, jako owoc zbieracie uświęcenie. A końcem tego - życie wieczne. Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana to życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym” (Rz 6,20-23). Życie w grzechu prowadzi do śmierci. Upadla człowieka, który traci swoją godność i wstydzi się swojego postępowania. Łaską Bożą jest życie wieczne w Jezusie.

Janusz Maria Andrzejewski OP

1 Wujek dokładniej: „Czy nie wiecie, że którzykolwiek jesteśmy ochrzczeni w Chrystusie Jezusie, ochrzczeni jesteśmy w śmierci jego?”

2 Wujek dokładniej: „Albowiem z nim jesteśmy razem pogrzebani w śmierć przez chrzest, aby jak Chrystus wstał z martwych przez chwałę Ojca, tak żebyśmy i my chodzili w nowości życia”.

3 Grecki przymiotnik symfytos ma znaczenia: „zrośnięty, złączony, zespolony”.

4 Grecki przymiotnik palaios ma znaczenia: „stary, dawny”.

5 Grecki imiesłów dedikaiotai oznacza dosłownie: „usprawiedliwiony”.

6 Wujek dokładniej: „Jeśli bowiem zostaliśmy wszczepieni w podobieństwo śmierci jego, to będziemy i w zmartwychwstanie. Wiedząc to, że nasz stary człowiek został współukrzyżowany, aby było zniszczone ciało grzechu i żebyśmy dalej nie służyli grzechowi. Kto bowiem umarł, wyzwolony jest spod grzechu”.

7 Dosłownie: thanatos autu uketi kyrieuei, tzn. „Śmierć już nad Nim nie panuje”.

8 Wujek tłumaczy dosłownie: „żebyście mieli być posłuszni pożądliwościom jego”.

9 Wujek tłumaczy dosłownie: „Grzech bowiem nie będzie nad wami panował, bo nie jesteście pod Zakonem, ale pod łaską”.

10 Wujek tłumaczy dosłownie: „Lecz Bogu dzięki, że choć byliście niewolnikami grzechu, staliście się z serca posłuszni temu rodzajowi nauki, któremu jesteście oddani”.