3.12.22
Iz 30, 19-21. 23-26
„Zaiste, o ludu, który zamieszkujesz Syjon w Jerozolimie, nie będziesz gorzko płakał. Rychło okaże ci On łaskę na głos twojej prośby. Ledwie usłyszy, odpowie ci. Choćby ci dał Pan chleb ucisku i wodę utrapienia, twój Nauczyciel już nie odstąpi, ale oczy twoje patrzeć będą na twego Mistrza. Twoje uszy usłyszą słowa rozlegające się za tobą: To jest droga, idźcie nią! gdybyś zboczył na prawo lub na lewo”. Jest to proroctwo o Jezusie – Nauczycielu. On jest naszym Mistrzem. On sam mówi w czasie Ostatniej Wieczerzy: „A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie Nauczycielem i Panem i dobrze mówicie, bo nim jestem” (J 13,12-13). W nieco inny sposób stwierdza: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie” (J 14,6).
Mt 9, 35 – 10, 1. 5a. 6-8
„Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego! Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie!”. Sam Jezus stwierdza: „Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela” (Mt 15,24) – takie jest pierwotne ograniczenie pola Jego działalności. Głoszenie bliskości Królestwa jest związane ze znakami to potwierdzającymi – z uzdrowieniami, z uwolnieniami. Jest to głoszenie żywego, działającego Boga.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz