9.04.24
Dz 4, 32-37
„Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wszyscy oni mieli wielką łaskę. Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze [uzyskane] ze sprzedaży, i składali je u stóp Apostołów. Każdemu też rozdzielano według potrzeby”. Wspaniała jest jedność duchowa pierwotnego Kościoła i bogactwo łaski ewangelizacji. Ważna jest też gorliwość służby materialnej wobec ubogich. Ludzie bogaci służyli swoimi majątkami, które sprzedawali, by w ten sposób służyć Kościołowi.
J 3, 7b-15
„Nie dziw się, że powiedziałem ci: Trzeba wam się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha”. Duch jest wolny, wyzwala od zła i prowadzi do duchowej wolności. Prowadzi Jezusa na Krzyż, dzięki któremu otrzymujemy łaskę wiary i życia wiecznego: „A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz