2.05.23
Dz 11, 19-26
„Wysłano do Antiochii Barnabę. Gdy on przybył i zobaczył działanie łaski Bożej, ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem wytrwali przy Panu; był bowiem człowiekiem dobrym i pełnym Ducha Świętego i wiary. Pozyskano wtedy wielką liczbę [wiernych] dla Pana. Udał się też do Tarsu, aby odszukać Szawła. A kiedy [go] znalazł, przyprowadził do Antiochii i przez cały rok pracowali razem w Kościele, nauczając wielką rzeszę ludzi. W Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami”. Święty Barnaba umacnia Kościół w Antiochii i sprowadza do niego Pawła, umożliwiając mu w ten sposób owocną pracę apostolską.
J 10, 22-30
Żydzi prowokują Jezusa: „Jeśli Ty jesteś Mesjaszem, powiedz nam otwarcie! Rzekł do nich Jezus: Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca, świadczą o Mnie. Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec. Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy”. Jezus wskazuje im przyczynę ich niewiary: „nie jesteście z moich owiec” – nie mają i pewnie nie chcą mieć łaski wiary. To właśnie w tym momencie Jezus objawia swoją jedność z Ojcem: „Ja i Ojciec jedno jesteśmy”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz