3.05.23
Ap 11, 19a; 12, 1-6a. 10Ab
„Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. A jest brzemienna. I woła cierpiąc bóle i męki rodzenia. I inny znak się ukazał na niebie: Oto wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów - a na głowach jego siedem diademów. I ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię. I stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej dziecię. I porodziła Syna – Mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną”. Bóg otacza Maryję swoją chwałą, otrzymuje władzę nad złymi duchami, depcze ich potęgę, ma pomoc aniołów. Jest Matką Kościoła i w „bólach” prowadzi nas do zbawienia. Diabeł walczy z Kościołem, który ma Bożą pomoc.
Kol 1, 12-16
„Z radością dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie - odpuszczenie grzechów. On jest obrazem Boga niewidzialnego - Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne”. Zostaliśmy uwolnieni „spod władzy ciemności”, mamy odpuszczenie grzechów. Jezus jest doskonałym obrazem Ojca i w nim wszystko ma istnienie.
J 19, 25-27
„A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: Niewiasto, oto syn Twój. Następnie rzekł do ucznia: Oto Matka twoja. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie”. Jan staje się synem Maryi, a Maryja jego matką. Kościół ma Maryję za matkę i do Niej się ucieka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz