22.04.23
Dz 6, 1-7
Tak dokonuje się w pierwotnym Kościele wybór kandydatów do posługi diakonatu: „Upatrzcież zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości! Im zlecimy to zadanie. My zaś oddamy się wyłącznie modlitwie i posłudze słowa. Spodobały się te słowa wszystkim zebranym i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. Przedstawili ich Apostołom, którzy modląc się włożyli na nich ręce. A słowo Boże rozszerzało się, wzrastała też bardzo liczba uczniów w Jerozolimie, a nawet bardzo wielu kapłanów przyjmowało wiarę”. Pełnia wiary i Ducha Świętego są mierzone prawdopodobnie życiem we wspólnocie. Modlitwa i nałożenie rąk są już sakramentem.
J 6, 16-21
„Gdy upłynęli około dwudziestu pięciu lub trzydziestu stadiów, ujrzeli Jezusa kroczącego po jeziorze i zbliżającego się do łodzi. I przestraszyli się. On zaś rzekł do nich: To Ja jestem, nie bójcie się! Chcieli Go zabrać do łodzi, ale łódź znalazła się natychmiast przy brzegu, do którego zdążali”. Po rozmnożeniu chleba i ryb Jezus odprawia swoich uczniów, a sam wycofuje się na modlitwę. Po niej przychodzi do uczniów, uspokaja ich i sprawia cud natychmiastowego przybycia do brzegu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz