23.04.23

 

23.04.23

Dz 2, 14. 22b-32

Taka jest kerygmatyczna wypowiedź świętego Piotra: „Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie, tego Męża, który z woli postanowienia i przewidzenia Bożego został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci”. Najpierw wskazanie na Boga, który uwierzytelnił naukę Jezusa wspaniałymi cudami, później wskazanie na odpowiedzialność za Jego ukrzyżowanie, a na koniec radosna wieść o Jego zmartwychwstaniu.

1 P 1, 17-21

„Jeżeli bowiem Ojcem nazywacie Tego, który bez względu na osoby sądzi według uczynków każdego, to w bojaźni spędzajcie czas swojego pobytu na obczyźnie. Wiecie bowiem, że z waszego, odziedziczonego po przodkach, złego postępowania zostali wykupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, ale drogocenną krwią Chrystusa, jako baranka niepokalanego i bez zmazy”. Zalecenie bojaźni Bożej z uwagi na cenę odkupienia krwią Jezusa i na sprawiedliwy sąd Ojca.

Łk 24, 13-35

„Na to On rzekł do nich: O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały? I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego. Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił. Wszedł więc, aby zostać z nimi. Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu”. Na drodze do Emaus Jezus wyrzuca uczniom niedbały stosunek do Pisma Świętego, które miało ich przygotować do wydarzeń paschalnych. W czasie wieczerzy Jezus ujawnia im swoją tożsamość w geście łamania chleba.