20.06.24
Syr 48, 1-14
„Gdy Eliasza zakrył wir powietrzny, Elizeusz został napełniony jego duchem. Za dni swoich nie lękał się [żadnego] władcy i nikt nie osiągnął nad nim przewagi. Nic nie było zbyt wielkie dla niego i w grobowym spoczynku ciało jego prorokowało. Za życia czynił cuda i przy śmierci jego działy się rzeczy przedziwne”. Pięknym cudem jest dar syna dla Szunemitki, a później cud jego wskrzeszenia (por. 2 Krl 4,8-37). Pismo opowiada też o cudzie wskrzeszenia człowieka, już po śmierci Elizeusza: „Elizeusz umarł i pochowano go. Oddziały zaś Moabitów wpadały do kraju każdego roku. Zdarzyło się, że grzebiący człowieka ujrzeli jeden oddział [nieprzyjacielski]. Wrzucili więc tego człowieka do grobu Elizeusza i oddalili się. Człowiek ten dotknął kości Elizeusza, ożył i stanął na nogi” (2 Krl 13,20-21).
Mt 6, 7-15
„Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci imię Twoje! Niech przyjdzie królestwo Twoje; niech Twoja wola spełnia się na ziemi, tak jak i w niebie. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj; i przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili; i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego!” Przychodzimy do Ojca by głosić Jego chwałę, by prowadzić ludzi do Niego, by rozszerzać Jego panowanie na ziemi. Prosimy Go o Eucharystię, o przebaczenie naszych grzechów i o zachowanie nas od pokus – bo jesteśmy bardzo słabi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz