15.08.24

 

15.08.24

Ap 11, 19a; 12, 1-6a. 10Ab

„Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. A jest brzemienna. I woła cierpiąc bóle i męki rodzenia. I inny znak się ukazał na niebie: Oto wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów - a na głowach jego siedem diademów. I ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię”. Maryja jest wielkim znakiem Bożej światłości i panowania nad kosmicznymi siłami zła. Otaczają Ją aniołowie, ale cierpi, bo jest Matką Kościoła i cierpi razem z nim. Szatan jest potężny i uwodzi ogromną ilość aniołów i posyła ich na ziemię.

1 Kor 15, 20-26

„I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc. Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy. Jako ostatni wróg, zostanie pokonana śmierć”. Zmartwychwstanie Jezusa jest początkiem Jego zwycięstwa nad siłami zła i śmiercią.

Łk 1, 39-56

„Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte jest Jego imię - a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia [zachowuje] dla tych, co się Go boją. On przejawia moc ramienia swego, rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich”. Maryja raduje się w Bogu w swojej wspaniałej pokorze. Kieruje nas na bojaźń Bożą, która jest kluczem do Jego miłosierdzia. Z radością zapowiada porażkę pysznych.